Ο Τάκης ήταν ο "τρελός του χωριού" της μητέρας μου. Σ αυτές τις εποχές ο "τρελός του χωριού" αποτελούσε και το σήμα κατατεθέν του. Ο Τάκης ήταν ένας ήσυχος τρελός που η λόξα του περιοριζόταν στο να πιστεύει ότι ήταν βιρτουόζος του βιολιού. Δεν υπήρχε πανηγύρι στο χωριό αλλά και στα γύρω, που ο Τάκης δεν διεκδικούσε χρόνο στο πρόγραμμα. Και το χωριό ποτέ δεν του το αρνήθηκε. Όσο φάλτσα κι αν έπαιζε, όσο και αν δεν καταλάβαινες ούτε καν ποιόν ρυθμό προσπαθούσε να βγάλει, το χωριό του απέδιδε όσα αρμόζουν σε ένα γνήσιο καλλιτέχνη. Κι αυτός κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση, στεκόταν πάνω στο πάλκο, και με τα μάτια βουρκωμένα ατένιζε το μαγεμένο στη δική του φαντασία ακροατήριό του. Η πλάκα στον τρελό του χωριού ήταν δεδομένη αλλά πάντα καλοπροαίρετη και με ελαφριά καρδιά.
Τα χρόνια πέρασαν, τα χωριά ερήμωσαν και οι κάτοικοί τους στριμώχτηκαν στις μεγαλουπόλεις. Μαζί μ αυτούς και οι τρελοί των χωριών, που πλέον έψαχναν το νέο τους ρόλο. Στις μεγάλες πόλεις δεν μπορούσαν να έχουν το ακροατήριό τους, έχασαν το καλοπροαίρετο πείραγμα ανάσα στον ασταθή ψυχισμό τους, έχασαν κάθε δυνατότητα να βγάλουν την ψωνάρα τους προς τα έξω.
Τη λύση ήρθε να δώσει η τηλεόραση. Ο κόσμος των τηλεοπτικών σταρ είχε πλεόνασμα έξυπνων, όμορφων, γκλαμουράτων, δήθεν και άλλων ελκυστικών κατηγοριών. Κάποιοι θυμήθηκαν τον "τρελό του χωριού" και συνέλαβαν την ιδέα του "τρελού του γυαλιού". Εκπομπές όπως τα "Παρατράγουδα" το "Χρυσό Κουφέτο" το "Όλα" αλλά και μεσημεριανές κουτσομπολίστικες παραγωγές, έδωσαν και πάλι το πάλκο στην καταπιεσμένη λόξα να εκτονωθεί. Λίγο έως πολύ είναι πλέον γνωστά ονόματα ο "Παρασκευάς" ο "Κατέλης" ο "Catman" η Ελένη Λουκά αλλά και εσχάτως η Ρούλα που κλαίει για τον Αλβανό. Τραγούδια, συνεντεύξεις, φώτα, δημοσιότητα. Ο,τι ακριβώς χρειάζονταν για να βγάλουν τον καταπιεσμένο ψυχισμό τους.
Η μορφή της πλάκας όμως άλλαξε. Δεν γινόταν πλάκα για την πλάκα. Γινόταν πλάκα για την τηλεθέαση. Για το χρήμα. Δεν ήταν καλοπροαίρετη. Ηταν υστερόβουλη. Για τους ίδιους όμως δεν είχε διαφορά. Σκοπός τους ήταν να βγάλουν προς τα έξω το καταπιεσμένο ταλέντο που πίστευαν ότι έχουν. Δεν είχαν συναίσθηση της γελιότητάς τους. Μόνο αποδοχή ζητούσαν. Το χειροκρότημα που έκανε τα μάτια του Τάκη να βουρκώνουν.
Τα πράγματα όμως στην εποχή μας αλλάζουν γρήγορα. Με ταχύτητα ο κόσμος μας πέρασε από την εποχή του χωριού, στην αποξένωση της πόλης και με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στην αποξένωση των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού. Δεν αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον μας με τα μέσα που μας προίκισε ο Δημιουργός μας. Δεν μιλάμε, πληκτρολογούμε. Δεν αγγίζουμε, κάνουμε click. Δεν τσακωνόμαστε, κάνουμε delete.
Και ο τρελός? Ο ψωνισμένος? Υπάρχει? Είναι εδώ? Εχει θέση στη νέα μορφή κοινωνικής συναναστροφής?
Κάποιοι το έπιασαν το νόημα. Ας τους γκρουπάρουμε λένε σε χωριουδάκια και σίγουρα θα βρούνε το τρελό τους. Τον "Τρελό του δικτύου". Ετσι φτιάχτηκαν το 360, το Spaces, to Multiply και ουκ έστιν αριθμός. Το αποτέλεσμα ήταν πάνω από τις προσδοκίες των δημιουργών. Το internet δεν μπορούσε να επιβάλλει ούτε κοινωνικούς ούτε ηθικούς κανόνες. Ακόμα και αν τους επέβαλλε δεν θα μπορούσε να τους ελέγξει. Ότι έκρυβε βαθιά μέσα του καταπιεσμένο ο καθένας βρήκε επιτέλους χώρο να το εκφράσει. Άλλος να προβάλλει το φωτογραφικό του ταλέντο, άλλος την κλίση του στη ζωγραφική, άλλος να μοστράρει το καλογυμνασμένο κορμί του, άλλος την μαγειρική του τέχνη, άλλος το συγγραφικό του ταλέντο άλλος την σεξουαλική του αγωγή, και τελειωμό δεν έχει η λίστα της καταπιεσμένης λόξας.
Στο χωριό όμως κανένας δεν ανέβηκε να πάρει ένα άλλο όργανο να σιγοντάρει τον Τάκη. Στη TV κανένας από τους τηλεθεατές δεν βρήκε ένα από τους "Τρελούς του γυαλιού" να μοιραστεί την τρέλα μαζί του. Στο internet όμως όλοι παίρνουμε το πληκτρολόγιο για να επικροτήσουμε, να αντιτεθούμε, να συναινέσουμε στη καταπιεσμένη λόξα του δικτυακού συγχωριανού μας. Γινόμαστε έτσι κοινωνοί και του δικού του χαβά. Και η τρέλα μεταδίδεται. Και οι τρελοί δεν γίνονται απλά περισσότεροι, αλλά και πιο πολυδιάστατα τρελοί.
Και γω ένας από αυτούς. Σε λίγο τελειώνω και αυτό το blog μου. Θα σταθώ περιχαρής στο πάλκο της σελίδας μου, θα υποκλιθώ βαθιά ως άλλος Τάκης και θα βρω παρηγοριά στο θερμό σας χειροκρότημα. Και μετά ικανοποιημένος από την απήχηση που είχα θα κοιμηθώ ήσυχος, με την ελπίδα ότι έστω και ένας μικρός αριθμός χειροκροτημάτων ήταν χωρίς υστεροβουλία.
Μέσα μου όμως θα ξέρω πάντα ότι ο Τάκης ήταν πιο κερδισμένος τρελός από μένα. Γιατί ήταν ο μόνος τρελός του χωριού Εμένα ποιος λογικός θα με χειροκροτήσει????
Μέσα μου όμως θα ξέρω πάντα ότι ο Τάκης ήταν πιο κερδισμένος τρελός από μένα. Γιατί ήταν ο μόνος τρελός του χωριού Εμένα ποιος λογικός θα με χειροκροτήσει????
ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΙΚΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ? ? ? ? ?
